wiadomo I
jest rzeczą znaną
Dość, że Hrabia chciał zamku, właśnie i Sędziemu Przyszła nagle taż chętka, nie wiadomo czemu (I). wszyscy Soplicowie Są, jak wiadomo, krzepcy, otyli i silni (I) Lecz on zwał się Rębajło, a o jego herbach Nie wiadomo (II). I dotąd jeszcze o tem wiadomo na świecie, Że hojność Państwa dla nas nie jest bez powodu... (III) I to wiadomo także u starych Litwinów (VIII)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Myślenie ↔ Wiedza